Düzceli cam kemik hastası, engellilerin “sesi” oldu

DÜZCE (AA) – ÖMER ÜRER – Düzce'de yaşayan belediye personeli cam kemik hastası 32 yaşındaki Taşkın Yılmaz, yaşadığı zorluklardan yola çıkarak yaptığı şikayet ve önerilerle engelli bireylerin adeta sözcülüğünü üstleniyor.

Henüz 8 aylıkken cam kemik hastası olduğu belirlenen Yılmaz, yaşamını 21 yıl boyunca yatağa bağımlı sürdürdü.

Uygulanan tedaviler sayesinde tekerlekli sandalyesinde kendi ihtiyaçlarının birçoğunu yapabilecek hale gelen Yılmaz, 7 yıl önce Düzce Belediyesinde çalışmaya başladı.

Kentte birçok noktayı adeta müfettiş gibi gezen ve cep telefonuyla aksaklıkları kaydederek ilgili birimlere ulaştıran Yılmaz, engellilere uygun düzenlemeler yapılması için tavsiye ve isteklerde bulunuyor.

Yılmaz, engellilerin günlük hayatta yaşadıkları olumsuzlukları veya olumlu hale getirdiği durumları kitap haline getirerek yayına sunmayı planlıyor.

– “Şehirdeki bütün rampalarda emeğim var”

Yılmaz, AA muhabirine, sosyal hayata 2013 itibarıyla adapte olmaya başladığını, 2017'de Düzce Belediyesinde işe girdiğini anlattı.

Yılmaz, evden çıkıp sokaktaki eksiklikleri görerek ilgili birimlere ulaştırdığını dile getirerek, “Düzce'de birçok yerde girişleri tamamen engelsiz hale getirmeyi sağladım.” dedi.

Zamanla birçok engelli bireyin sesi olmaya başladığını belirten Yılmaz, “Özel gereksinimli bireylerin hatırlanmak zorunda kalmadığı bir dünya arzuluyorum. 3 Aralık ve benzeri günler benim çok kabul ettiğim günler değil. Kendi ayağıma takılan taşı temizlemediğim sürece kimse temizlemeyecek. Ben inisiyatif almak zorundayım. İlerideki hedefim ya milletvekili ya da belediye başkanı olmak.” diye konuştu.

Yılmaz, eksiklikleri gündeme getirmeyi ve çözüm için çabalamayı kendisine görev addettiğini ve gönüllü olarak elini taşın altına koyduğunu vurgulayarak, şunları kaydetti:

“Öyle bir şey ki bir asansörün düğmesine yetişemediğim için ben engelli oluyorum. Halbuki bunun standardı var. Düzce Belediyesindeki kültür merkezinin asansörleri standarda göre yapılmış. Çok da rahat kullanıyorum. Evden ilk dışarıya çıktığımda benim gibi pek tekerlekli sandalyeli yoktu ancak şimdi görüyorum. Bu şehirdeki bütün rampalarda emeğim var.”

Muhabir: Ahmet Kayır