Samsun’dan Bir Özgür Özel Geçti

Cumhuriyet Halk Partisi’nin Samsun’da gerçekleştirdiği miting, hem siyasi hem de organizasyonel yönüyle dikkat çeken bir gösteri oldu. Ancak bu dikkat, her zaman hayranlık uyandıran bir parıltıdan doğmaz; bazen de gözleri kamaştırmak bir yana, yüzleri buruşturur. Samsun’daki miting de işte böyle bir etki bıraktı: dostta kaygı, düşmanda ise cesaret yaratabilecek türden.

Peki bu miting neden beklenen etkiyi yaratamadı? Sorun yalnızca katılımın azlığında mı, yoksa bu düşük katılım daha derin bir yapısal arızanın sonucu muydu?

Duyurunun Gölgesinde Kalan Miting

CHP Genel Başkan Yardımcısı Burhanettin Bulut’un, 5 Nisan’da bir televizyon programında duyurduğu miting, yalnızca sekiz gün sonra Samsun’da düzenlendi. Bu kadar kısa sürede kamuoyu mobilizasyonu nasıl mümkün olabilirdi? Ne afişler meydanlarda hak ettiği yeri bulabildi, ne sosyal medyada etkili bir kampanya yürütülebildi. Mitingin tamamlandığı gün, Samsunluların büyük bir kısmı henüz mitingden haberdar bile değildi.

Bu, sadece yerel teşkilatın hatası mıydı? Elbette hayır. Sorunun kökü Ankara’da, yani genel merkezin planlamasında yatıyor. Zira yerel teşkilata ne yeterli zaman ne de kaynak sağlandı. Böyle bir hazırlıksızlıkla, miting değil yalnızca kalabalık, umut da toplanamaz.

Genel merkezin, miting gibi büyük çaplı bir etkinlik için yeterli finansal kaynak ve hazırlık zamanı sağlamaması, yerel teşkilatı imkansız bir göreve zorlamıştır. Bu nedenle, genel merkezin organizasyon ve koordinasyon süreçlerini yeniden gözden geçirmesi ve il teşkilatlarına daha güçlü destek mekanizmaları oluşturması gerektiği açıktır.

Otobüsten Bağırmak Değil, Sahne Kurmak Gerekir

CHP hâlâ Bülent Ecevit döneminden kalan “otobüs üzerinden halka seslenme” yöntemini kullanıyor. Romantik bir nostalji olarak belki değerlidir, ancak 2025 Türkiye’sinde seçmen profesyonellik görmek istiyor. Erdoğan yıllardır bu işi sahne tasarımıyla, ışıkla, sesle ve etkileyici görsellerle yaparken, CHP hâlâ ‘80’lerden kalma bir miting diliyle varlık göstermeye çalışıyor.

Halbuki bugünün seçmeni bir liderde yalnızca söz değil, sahne hâkimiyeti, karizma ve strateji de görmek istiyor. Miting, bir siyasi şölen kadar bir sahne gösterisidir artık. Işık yoksa, ses karışıyorsa, görsel anlatım zayıfsa, mesaj da yitip gider.

Sahnedeki İsimler, Sözleri Gölgeliyor Muydu?

Mitingin içeriksel mesajı elbette değerliydi; basın özgürlüğünden, demokrasiye kadar birçok konu gündeme geldi. Ancak aynı sahnede, bir basın çalışanını temizlik işine göndermekle eleştirilen Atakum Belediye Başkanı’nın bulunması, anlatının inandırıcılığını zedeledi.

Daha da önemlisi, belediyede yaşanan maaş ödeme sorunlarıyla anılan bir ismin erken seçim çağrılarının ortasında sahneye çıkarılması, halkta şu soruyu doğurdu: “Kendi belediyesinde maaşları ödeyemeyen bir yapı, ülkeyi nasıl yönetecek?”

Bu yalnızca bir iletişim kazası değil, stratejik bir özensizliğin sonucuydu. Ve bu tür özensizlikler, CHP’nin iktidar yolunda kendi ayağına çelme takmasından farksızdır.

Sonuç Yerine: Bir Uyarı Olarak Samsun

Samsun mitingi, CHP için bir alarm zili olmalı. Bu miting ne Özgür Özel’in liderliğini sorgulatmalı ne de partinin büyük ideallerini gölgelemeli. Ancak CHP’nin, bu ve benzeri organizasyonlarda yaptığı hataları sürdürmesi hâlinde, bırakın iktidar yürüyüşünü hızlandırmayı, yerinde saymak bile mümkün olmayabilir.

Unutulmamalı ki; bir miting yalnızca ne söylendiğiyle değil, nasıl söylendiğiyle de halkın zihninde yer eder. CHP, eğer bu yolda güçlü bir iz bırakmak istiyorsa, artık sadece “ne söyleyeceğini” değil, “nasıl söyleyeceğini” de öğrenmek zorunda. Samsun, bu dersin en net özetidir.

Bölüm – 1 – Duyurunun Gölgesinde Kalan Miting

Bölüm – 2 – Taşıma Kalabalık, Taşınamayan Algı:

Bölüm – 3 – Demokrasiden Bahsedip Sadece Kendi Bayrağını Taşımak